Horacy Safrin (ur. jako Hirsz Safrin) - polski poeta, satyryk, autor sztuk scenicznych, tłumacz literatury żydowskiej na język polski oraz literatury polskiej na jidisz.
Przyszedł na świat w małym sztetlu, rodzinie żydowskiej. Studiował germanistykę i anglistykę na Uniwersytecie Wiedeńskim oraz w Szkole Teatralnej w Wiedniu. W 1913 ogłosił swój pierwszy tomik poezji. W latach 1918-1939 był kierownikiem literackim studia im. Goldfadena w Stanisławowie. Podczas II wojny światowej przebywał w Związku Radzieckim. Od 1946 mieszkał w Łodzi w Domu Literatów przy alei Mickiewicza. Trzykrotnie żonaty, bezdzietny. Pochowany jest na Cmentarzu Komunalnym na Dołach w Łodzi.
Ocena mocno subiektywna, czytałem to w dzieciństwie. Część była śmieszna, części w ogóle nie rozumiałem. Został mi sentyment zarówno do własnego dzieciństwa jak i do świata, którego już nie ma. W miasteczku, w którym się wychowałem, przed wojną Żydzi stanowili większość. Została tablica pamiątkowa i ślady fundamentów synagogi i oczywiście literatura.
Ta pozycja to odpowiednik memów i śmiesznych stron dla starszego pokolenia. Niektóre żarty znam w zmienionej formie z kilkunastu okrążeń wokół internetu, inne okazały się być całkiem świeże. Myślę, że książka byłaby całkiem miłym prezentem dla kogoś 70+.
Cytuję kawał dla przykładu:
- Mój syn się ochrzcił...
- I co ty na to?
- No cóż, żaliłem się przed Panem Bogiem.
- i co On ci powiedział?
- Powiedział: "Mój Syn także się wychrzcił. Weź zrób to samo, co Ja..."
- A mianowicie?
- "Sporządź Nowy Testament!"